ZONDAG 3 AUGUSTUS 2008

12de rit MELIDE – SANTIAGO

Heel de nacht mee “genoten” van de disco in de tuin van het hotelletje. Als we om kwart voor acht willen vertrekken, slaapt alles en iedereen nog. Onze fietsen staan achter slot en grendel. Wachten tot een grommende hotelbediende de goedheid heeft onze fietsen te “verlossen”. Iets later dan verwacht toch op pad naar het einddoel. Het blijft de hele dag klimmen en dalen. In Arzua verlaten we de grote weg en we rijden verder door de eucalyptusbossen naar Santiago. Waar het ’s morgens betrokken en fris was, wordt het tegen de middag bloedheet. Om halféén zien we vanuit Arins in de verte de torens van de kathedraal in Santiago. Om één uur zet een vriendelijke Spaanse dame, die perfect Duits praat, ons af voor de kathedraal. In het bureau van de pelgrims halen we een laatste stempel in onze credencial en onze “ compostela”. Opdracht volbracht. Toch even slikken. Op onze hotelkamer kan alles eindelijk eens uit de fietszakken en kunnen we orde op zaken stellen. Meer dan nodig.

De kathedraal, de pelgrimsmis, het zwaaien van de “botafumeiro”, maken beslist indruk in Santiago. Het arriveren van honderden pelgrims op het plein voor de kathedraal en de band tussen de pelgrims, ontstaan tijdens de tocht maken van Santiago iets bijzonders, een mijlsteen. Het zorgt er tevens voor dat de “camino”uitgroeit tot een zeer aparte en indringende ervaring.

EPILOOG

Onze dank gaat uit naar allen die met ons meeleefden via het gastenboek, mails, telefoontjes en sms’jes.

Onze bijzondere dank aan Johnny jr en Katy, die ons veilig naar Jaca brachten en ons in Keulen weer oppikten.

De meeste dank gaat naar onze vrouwen, zonder wie deze trip zelfs niet had kunnen beginnen.

Onze gedachten waren de hele camino bij Marcel, de schoonbroer van Staf die tijdens de tocht overleed en bij Annie die zoveel van Spanje hield en in wiens voetsporen wij soms zijn getreden.